خورشت ناردون (مرغ ناردونی)

مقدمه:

خورشت ناردون (یا کرک انار تیم)، غذای رسمی و مجلسی مازندران است که در فصل پاییز و زمستان با انار تازه طبخ می‌شود. این غذا نه خورشت است و نه مرغ سرخ‌شده؛ بلکه مرغی است که در سسی غلیظ از دانه‌های انار و رب انار پخته شده است. طعم آن بسته به انار می‌تواند ترش، شیرین یا ملس باشد.

بخش اول:

آماده‌سازی مرغ

۱. سرخ کردن:

تکه‌های مرغ (ترجیحاً ران و سینه با پوست یا بدون پوست) را با نمک، فلفل و زردچوبه ماساژ دهید. در روغن سرخ کنید تا دو طرف آن کاملاً طلایی و برشته شود. مرغ ناردون نباید آبپز و سفید باشد.

۲. کنار گذاشتن:

مرغ‌های سرخ‌شده را از تابه خارج کنید.

بخش دوم:

سس ناردونی

۱. پیاز و سیر:

در همان روغنِ مرغ، پیاز رنده شده را تفت دهید تا سبک شود. سیر له شده را اضافه کنید و تفت دهید تا عطرش بلند شود. (سیر راز خوشمزگی غذاهای شمالی است).

۲. رب انار:

رب انار را اضافه کنید و کمی تفت دهید. اگر رب انار غلیظ و ترش است کمتر، و اگر رقیق و ملس است بیشتر بریزید.

۳. ناردون:

دانه‌های انار تازه (ناردون) را به سس اضافه کنید و یک تفت کوچک بدهید. اگر انار در دسترس نیست از انار خشک خیس‌خورده استفاده کنید.

بخش سوم:

پخت نهایی

۱. ترکیب:

مرغ‌های سرخ‌شده را به سس برگردانید.

۲. آب انار:

به جای آب معمولی، یک لیوان آب انار طبیعی (یا مخلوط آب و آب انار) اضافه کنید. این کار طعم غذا را چند پله ارتقا می‌دهد.

۳. جا افتادن:

درب تابه را بگذارید و اجازه دهید با حرارت ملایم ۴۵ دقیقه بپزد تا سس غلیظ شود و به خورد مرغ برود. سس ناردون باید غلیظ باشد (مثل سس ماکارونی) و نباید آبکی باشد.

۴. گلپر:

در ۵ دقیقه آخر، کمی گلپر روی غذا بپاشید که مصلح انار است و عطر شمالی به غذا می‌دهد.

نحوه سرو:

با کته زعفرانی سرو کنید. دانه‌های انار روی مرغ ظاهری جواهرنشان به آن می‌دهند.